Lange tijd heb ik gedacht dat ik moest "vechten" voor mijn bestaan.
Wie leert er nou niet en krijgt mee, dat voor alles wat je wilt bereiken, heel erg je best moet doen. Iedereen toch!
Vechten, voor je bestaan
De eerste helft van je leven, zo ongeveer, komt er op neer, dat je de focus volledig hebt op werk, geld verdienen, een partner krijgen, een huis gaan bewonen, en eventueel kinderen krijgt. Moet je voorstellen. Dit hoort eigenlijk gewoon een van de leukste tijden van je leven te zijn. Niets is minder waar, de meesten vechten zich er doorheen. Al denkend dat dit de weg is, het te bereiken.
Hoe komt het dat we denken dat het leven vechten is?
Bijna iedereen leeft met de gedachte dat wat die ook wilt bereiken, er voor moet vechten. Niets komt zomaar uit de lucht gevallen toch! Er zijn er maar een paar voor het geluk geboren. En daar koppelen we de gedachte dan weer aan. Die heeft een gespreid bedje. Allemaal verkeerde aannames. Hoe komt het dat we denken dat het leven vechten is? Het wordt ons zo meegegeven. Onze ouders doen het en doen het ons zo voor. We weten dan eigenlijk niet beter. Toch klopt het niet. Het leven vraagt niet om vechten. Het vraagt om verdraagzaamheid, genieten, geluk voelen. Waarom wordt dat niet gepredikt, dan zouden we toch stoppen met al dat vechten. Hoe het komt, dat we dit allemaal zo denken? We hebben als mens de verkeerde zaken belangrijk gemaakt.
Wat vinden we belangrijk in het leven?
Al het vechten wat we als mens doen, hangt samen met wat we als mens zelf in het leven belangrijk hebben gemaakt. Bezit! In welke vorm dan ook. In de vorm van het bezitten van je partner, je kinderen, geld, spullen. Zolang we dit als het belangrijkste in ons leven blijven zien, blijven we in gevecht.
Met wie zijn we eigenlijk in gevecht?
We denken, wederom een verkeerde aanname, dat we met anderen in gevecht zijn. Dat zijn we helemaal niet. We zijn in gevecht met onszelf. Maar weet de mens veel! Die heeft werkelijk geen idee dat die elke dag weer een gevecht met zichzelf levert. Om alles weer zo perfect te willen doen. Geen steken te laten vallen, een vriendelijk gezicht op te zetten. En te zorgen dat iedereen om hem heen tevreden is. Logisch toch! Dat die bezig is een machtsstrijd te leveren, waarbij de mens niet eens weet met wie. Komt die op een gegeven moment vanzelf achter.
Wat is er echt belangrijk in het leven?
Pas als we erachter gaan komen wat echt belangrijk is in het leven, gaan we stoppen met vechten. Iedereen komt op een moment in zijn leven, dat die met het leven en alles er omheen, helemaal klaar is. Dan slaat die met zijn vuist op tafel. Is moegestreden, kan niet meer, niets kan hem meer iets schelen. Gek he, dat het ons allemaal overkomt. Nee, is niet gek. We hebben een gevecht geleverd met het leven, dat om iets heel anders vraagt, dan waar we de hele dag mee bezig zijn. Wat echt belangrijk is in het leven is tevreden en gelukkig zijn. Maar wanneer ben je dat dan?
De strijd stopt vanzelf een keer
De strijd, het vechten voor zijn bestaan, stopt een keer vanzelf. Het lichaam is op, kan niet meer. Het heeft zo hard moeten werken, dat het klaar is. Opgebrand. daar zou ieder mens al acuut van wakker moeten worden. Moeten denken, wacht even. Ik heb het verkeerd aangepakt. Ik heb altijd gedacht dat het zo hoorde, nu blijkt dat het niet klopt. Maar helaas, er volgt nu een volgende strijd. terug willen naar het oude leven. Het innerlijk gevecht neemt nu dusdanige vormen aan, dat de persoon in kwestie zichzelf ziek begint te maken. Wederom een wake up call. de een pakt hem op en gaat zijn gedachten veranderen. De ander vecht nog vrolijk door en zal op een later tijdstip wakker worden, of wellicht niet meer.
Wat is het leven wel?
Vanuit liefde voor jezelf leven. Dan leef je het leven op een juiste en fijne manier. Dan is er geen sprake van vechten voor je bestaan. Omdat je weet, ik besta, ik bepaal. Laten we dit nog niet weten, terwijl de mens denkt alleswetend te zijn. Waardoor die met zichzelf in gevecht blijft.