We leren praten, maar leren we op een juiste manier te praten? Zijn we in staat om datgene te uiten, zodat we elkaar begrijpen. `Hebben we geleerd ons te uiten? Kunnen we datgene wat we diep van binnen voelen aan emoties, op een manier onder woorden brengen. Dat we er zelf niet in stikken, een ander niet onderuit schoffelen en op een volwassenwijze in gesprek kunnen blijven.

Datgene wat ons dwars zit, durven we vaak niet te uiten en slikken we in. Waarom we het niet durven uiten, komt door een heel scala van factoren. Als je van nature bang bent, zelfverzekerdheid mist, niet hebt geleerd je ruimte in te nemen, grenzen te voelen en aan te geven, wordt communiceren lastiger.

Niet geleerd jezelf ook belangrijk te mogen vinden

Als jij niet hebt geleerd jezelf belangrijk te vinden, vind je het op sommige momenten eng om voor jezelf op te komen. Je uit je emoties niet. Je klapt dicht. Je bent je er niet eens van bewust dat jij het zelf bent die zijn emoties inslikt. Toch moeten deze emoties er een keer uit. Als ze er dan een keer uitkomen, zijn we boos, gefrustreerd naar de ander, terwijl je eigenlijk boos bent op jezelf, want jij hebt immers zelf niet tijdig aangegeven waar je mee zat.

Onterecht boos zijn op een ander

Boos zijn op de ander is dan onterecht en toch doen we het. We leggen onze boosheid en irritaties in de Jij-vorm, “jij dit…” en “Jij dat…” bij de ander neer. We gaan er vanuit dat de ander de veroorzaker is. De ander voelt zich hierdoor aangevallen en gaat in de verdediging. Zo ontstaan ruzies, raken we de grip op onszelf kwijt en kunnen we met anderen in een koude oorlog terechtkomen. Het kan anders en dat is ‘Hart praat’ toepassen.

Bestel het handzame boekje Hart praat via onderstaande link.