Impathie
Impathie is het fundament voor een succesvolle relatie met jezelf. Waarbij je leeft vanuit zelfvertrouwen, eigenwaarde en zelfrespect. Vol zelfcompassie.
Het gevolg hiervan is een fijne relatie met jezelf en anderen. Maar ook een tevreden en fijn leven. Je stuurt bij indien je daar de behoefte toe voelt. Je bent je eigen gedachten de baas. Wel zo handig, die leiden geen eigen leven en laten jou dus ook niet lijden.
Je basis is jezelf serieus nemen. Het is maar helaas weinig mensen gegeven om op een impathische manier in het leven te staan. We krijgen het niet mee.
Ieder mens is waardevol
Zodra je voet als mens op de aardbodem zet, ben je van onschatbare waarde.
Die waarde weet je op dat moment zelf niet, die wordt je gegeven en als het goed is, krijg je die ook. Als het goed is....
Hebben jouw verwekkers nagedacht over de consequenties wanneer jij voet op deze aarde zet.
Hebben ze bewust voor jou gekozen, of was je een ongelukje? Of ben je zeer welkom, alleen wat je ze je mee horen te geven, hebben ze nog niet over nagedacht.
Als ze ons vergeten te vertellen dat wijzelf ook belangrijk zijn, gaat het mis. Ze vertellen het ons wel, maar op een verkeerde manier. Die manier zorgt er voor dat je eigenwaarde automatisch gaat inleveren. Dan verdwijnt jouw waarde waarmee je in je wieg lag.
Zonder waarde vind je jezelf waardeloos, nooit goed genoeg. Waarde hangt niet af van geld, waarde hangt niet af van het vak dat je uitoefent. Waarde hangt af van eigenwaarde! Jouw eigenwaarde daar hangt jouw leven vanaf. Jouw zelfbeeld hangt af van eigenwaarde.
Dan heb je zelfvertrouwen, zelfrespect, zelfbewustheid, Dan ben je instaat zelfstandig je leven op een volwassen manier in te vullen. Waarbij je op een juiste manier je emoties kunt reguleren.
Je gevoel durft te volgen. Intuïtief de juiste stappen zet. Daar put je geluk uit, gemoedsrust en succesvol zijn.
Waar blijkt eigenwaarde uit
Eigenwaarde blijkt uit heel veel dingen. Je maakt keuzes op basis van je gevoel. Je kent jezelf en weet wat jij nodig hebt. Daar leef je naar.
Hier blijkt uit dat jij jezelf ziet staan en belangrijk vindt. Niet over the top, niet met een ego. Precies goed.
Je cijfert jezelf ook niet weg, je geeft je mening weloverwogen. Een relatie ga je alleen aan als deze echt iets toevoegt in je leven, je gaat nooit voor minder.
Eigenwaarde vertaalt zich in een positieve kijk op en naar zichzelf, waaruit tevredenheid en dankbaarheid blijkt. De instelling van diegenen die op de juiste manier eigenwaarde hebben, zie je terug in de houding.
Ze staan rechtop, hebben een open vizier, lachen veel, ook om zichzelf. Maar zijn daarnaast ook serieus. Ze zeggen het juiste op het juiste moment.
Ze nemen de relatie met zichzelf serieus.
Kun je je inleven in jezelf? Bestaat er zoiets als empathie voor jezelf?
Empathie is het vermogen je in te leven in de gevoelens en gedachtegang van anderen. Het is een vorm van sensitiviteit en emotionele intelligentie.
Mooi dat je je empathisch kunt opstellen en voor anderen hierdoor van betekenis kunt zijn.
Kun je dat ook voor jezelf? Ben je een heel gelukkig mens. In staat om je in te leven in jezelf. Je eigen gevoelens te voelen en je eigen gedachtegang te kunnen volgen. Ben je in het bezit van impathie.
Een impathisch vermogen waardoor je met jezelf in verbinding bent. Waardoor je weet wat jij nodig hebt, maar ook je eigen gedachtestroom kunt volgen. Waardoor je die, indien nodig kunt sturen en in bedwang kunt houden.
De eerste 3 levensjaren van ons leven zijn cruciaal
Bijna niemand weet het, dat voor een ieder de eerste 3 levensjaren cruciaal zijn voor de rest van ons leven. In deze jaren legt jouw omgeving voor jou de basis waar jij het mee mag doen. Zelf heb je daar geen enkele invloed op. Onwetend dat je hier rondloopt. Nog geen benul van jezelf, of gedachten.
Volledig afhankelijk van wat je ouders, opvoeders en anderen je meegeven en laten zien. Wordt de liefde niet in de juiste vorm gegoten. Ontwikkel je in deze levensjaren geen liefde voor jezelf. Laat dit voor het gros van de mensen zo zijn. Omdat we er niet van doordrongen zijn wat onze taak als ouder in die eerste 3 cruciale jaren is.
Getraumatiseerd in onze jeugd
In welk gespreid bedje een mens terecht komt, maakt niet uit, allemaal komen we getraumatiseerd uit onze jeugd. De regels, de normen en de waarden die ons worden bijgebracht, daar schort het niet aan.
Het schort aan de manier waarop het wordt bijgebracht, Er is niets verkeerd met het hebben van respect hebben voor de medemens. Er is niets verkeerd aan empathisch zijn ten opzichte van anderen. Dat er regels zijn waar we ons aan dienen te houden, is heel logisch.
Het is juist mooi als je er voor de medemens bent en loyaal naar anderen. Dat je weet waar je je aan moet houden, is ook fijn, dat geeft duidelijkheid.
De manier waarop het ons het wordt bijgebracht, is er een van beloning en straf. En niet te vergeten met elkaar in competitie zijn. Een kind verdient geen straf, een kind verdient begrip, tekst en uitleg op een liefdevolle manier gegeven. Het kind moet immers alles nog leren!
Staan we daar bij stil? Nee, een keer zeggen en doen, is het motto. Anders word je als lastig ervaren en volgt straf.
Ouders hebben hun eigen beslommeringen, hebben het druk. Hebben vaak niet goed van te voren ingeschat wat opvoeden betekent. Hebben niet gekeken wat de beste manier van opvoeden is. Ze hebben een roze wolk gezien, van zo'n leuk piepklein mensje. dat je hier heel serieus moet omgaan op een juiste manier. Wie is daar van op de hoogte?
Het kind kan alleen nog voelen. Communiceert via energie. Als de energie in de omgeving onvoldoende liefdevol is, gaat het kind zich, onbewust afvragen, ben ik wel iets waard! Een kind moet zich deze vraag nooit af hoeven stellen.
Zonder eigenwaarde valt het leven telkens tegen
Als jij in je jeugd onvoldoende mee hebt gekregen iets waard te zijn, ga je compenseren. Je gaat of over compenseren of onder compenseren. Over compenseren is het ego opblazen. Een eigendunk hebben.
Je maakt alles mooier dan het in werkelijkheid is. Onder compenseren maak je jezelf klein en onzichtbaar en laat je veel toe en over je heen lopen. Beide zullen zich op volwassen leeftijd vertalen in, werk wat niet bij je hort en past en je niet gelukkig maakt, en ook relaties zullen moeizaam gaan.
Vaak zijn diegenen die zich kleinmaken ook heel empathisch. Ze willen er graag zijn voor anderen, staan daar voor klaar, vaak ten koste van zichzelf.
Ze voelen heel goed aan wat een ander nodig heeft, maar voelen niet goed aan wat ze zelf nodig hebben. We laten onze eigenwaarde afhangen van wat een ander ons aan waarde geeft.
Een relatie met jezelf zonder eigenwaarde
Elk mens verdient een fijne relatie met zichzelf. Die relatie vormt de basis voor om het leven voluit te leven en te durven omarmen. Tevens heb je een goede relatie met jezelf nodig voor alle relaties die je in je leven aangaat. Dat begint al met de familiaire band.
Als de relatie met jezelf niet oké is, zul je binnen de familie je plek niet vinden. Ook vriendschappen verlopen niet rooskleurig als de relatie met jezelf niet op de juiste manier is gevormd in je jeugd. Dan heb je misschien wel heel veel vrienden, maar niet een met diepgang.
Of je hebt juist heel weinig vrienden en hoop je dat je er bij mag horen. Liefdesrelaties zijn de moeilijkste, als de relatie met jezelf geen eigenwaarde kent. Dan val je vaak voor de eerste de best, blij als een kind dat iemand jou kiest. In de relatie zelf zet je jezelf niet neer zoals een partner hoort te zijn.
De gevolgen zijn desastreus. Een relatie met jezelf zonder eigenwaarde, kent vrijwel alleen maar teleurstellingen in het leven. Er ontbreekt iets bij jezelf. Datgene wat ontbreekt blijft je net zo lang voor de voeten lopen, totdat jij besluit, nu is het genoeg.
Alleen weet je dan nog niet wat er ontbreekt. De grote zoektocht begint.
Onze opvoeding verknalt de hoop op een fijn volwassen leven
Teruggaand naar onze jeugd, Luisteren we braaf, doen we zoals het ons wordt verteld. Zoals we ons moeten gedragen en willen we een goed mens zijn. Want als we dat zijn, ontlopen we "straf." Zo voldoe je compleet aan wat anderen van je verwachten. Maar helaas, jij telt ook mee, jij mag er ook zijn.
Passen al deze regels wel bij jou? Heb jij door braaf te zijn en te doen wat je is opgedragen, jezelf kunnen ontdekken? Heb jij uit mogen vogelen wie jij zelf bent, wat jij zou willen doen en hoe je het zou willen doen. Is er rekening gehouden met jouw behoeftes, heb je daar de ruimte voor gekregen?
Jouw jeugd is zo verlopen, of misschien iets anders. Misschien heb je in een nog strakker keurslijf gezeten. Wie weet waren er helemaal geen regels. Wie weet werd je aan je lot overgelaten. Of verstoten als kind. Leefde je met gescheiden ouders die elkaar het leven zuur maakte. Of zag je een van je ouders niet meer. ben je heel erg beschermd in je jeugd. Duizenden redenen waardoor jij geen eigenwaarde hebt kunnen ontwikkelen.
Je bent niet de enige, we worstelen er als volwassen mensen allemaal mee. Er zijn geen regels voor het opvoeden van kinderen, waren die er maar. En nu ben je volwassen in leeftijd, maar ben je ook emotioneel volwassen?
Ben jij in staat nu je leven vorm te geven zodanig dat jij de juiste hoofd rol bent in je eigen leven?
Waar gaat het mis tijdens onze opvoeding
Tijdens onze opvoeding gaat het op heel veel vlakken mis. Zodra je in je wiegje ligt, begint het al. Je huilt, je vraagt om aandacht, je vraagt om tijd van je opvoeders. Jouw aanwezigheid zet het leven van je verwekkers compleet op zijn kop. Hoe goed ook voorbereid, er is een enorme verandering.
Waar geen enkel mens van te voren zich bewust van is. Tel daarbij op dat de mens gewoonte dieren zijn, en al hun gewoontes worden door jou in de war geschopt.
Babytijd
De onschatbare waarde, waarmee we worden geboren, begint in de babytijd al te dalen, ondanks dat je je nog nergens van bewust bent, voel je alles. Je voelt of je ouders jouw verzorging met liefde, zonder morren op zich nemen. Je hebt in de gaten dat ze je soms lastig vinden, als je midden in de nacht wakker wordt. Je voelt dat ze je soms liever aan je lot zouden willen overlaten. Je hoort af en toe boze stemmen ruzie met elkaar maken, wie er nu aan de beurt is om je luier te verschonen.
Schooltijd
Tijdens je schooltijd wordt de negatieve druk nog groter. Je komt in aanraking met heel veel mensen en met zo ongelooflijk veel regels en alles wat op een bepaalde manier moet, dat je soms de weg kwijtraakt. Dan barst je in huilen uit, je weet het dan even niet meer. In plaats van dat ze je dan troosten, negeren ze je. Je moet jezelf troosten, maar je weet niet hoe. Je begint je minder veilig en geborgen te voelen. Naast het in aanraking komen met heel veel mensen, ervaar je druk, de druk van het presteren. Als je nu maar goed je best doet, dan ben je iets waard, dat krijg je mee. Maar je eigenwaarde verdwijnt steeds meer op de achtergrond. Anderen bepalen jouw waarde inmiddels zodanig, dat je geen idee meer hebt wat jijzelf nog waard bent. Je ziet wel in, als je braaf je best doet, niet lastig bent, dat je dan iets waard bent. Maar wat is iets. Je bent van onschatbare waarde en dat is niet iets, dat is alles!
Kleutertijd
Als kleuter zeg je nee, ik ben nu al twee. Je ontwikkelt een eigen wil, maar er moet voldaan worden aan regels. Je moet leren wat wel en niet kan. Je moet om die reden luisteren, en als jij niet luistert, laten je opvoeders je dat weten ook. Je krijgt een standje, je wordt in de hoek gezet, je wordt genegeerd. Allemaal situaties waardoor jij het gevoel krijgt dat je iets niet goed doet. Ook de woorden die naar je worden uitgesproken laten hun sporen na. De toonaard die er onder zit, de boosheid die je er in voelt, zorgen er ook allemaal voor dat je liefde voor jezelf gaat inleveren. Je behoeftes worden genegeerd. Je eigen wil wordt de kop ingedrukt. Dit doen je opvoeders niet expres, ze weten niet beter. Bij hun is het precies zo gegaan. Zo gaat het al generaties lang.
Volwassenleeftijd
Eindelijk, je bent 18 en nu mag je zelf beslissingen nemen, jij mag keuzes maken. Alleen, heb je geleerd hoe je keuzes kunt maken en hoe doe je dat dan. Wat heb je daarvoor nodig? Eigenwaarde, die zich vertaalt in zelfvertrouwen en zelfrespect, maar dat heb je in de eerste 18 jaar van je leven compleet ingeleverd. Je bent wel stoer hoor, je doet net alsof. Maar wat je doet en waarom je het doet, wat jij belangrijk vindt en wat jij fijn vindt. Wat je allemaal had moeten leren in die eerste 18 jaar, daarin is te kort geschoten. Alleen weet je dat nog niet. Wat je weet, is wat je kent. Vooral lief en aardig zijn, dan heb je het minste last van al die volwassen mensen. Vooral hard werken en presteren, geld verdienen, dan vinden anderen jou iets waard. Of je zet je juist tegen alles af, je liegt en bedriegt de boel bij elkaar, je maakt alles mooier dan het in werkelijkheid is. Je wilt hiermee eigenwaarde kopen. Je hoopt hiermee iets te bereiken. Dat daarbij een leugentje hoort, ach, je bent het gaan doen, omdat je als kind niet de ruimte kreeg te mogen zijn wie jij wilde zijn. Ze vroegen er eigenlijk zelf om. Maar jij zit nu wel met de gebakken peren, althans, of je het zelf in de gaten hebt, is de vraag. Liegen is een gewoonte geworden en dat patroon doorbreek je niet zomaar. Net zo goed dat je het patroon van klaarstaan voor iedereen niet zomaar doorbreekt. Je doorbreekt het door liefdesmedicijnen toe te gaan passen.