Leef maximaal vanuit eigen kracht. Waarom denk je dat Max Verstappen zijn doel heeft bereikt? Hij laat door niets of niemand zijn innerlijke kracht ontnemen.
Kracht is een synoniem voor zelfliefde. Vanuit die zelfliefde leef je maximaal. Je laat je omgeving voor wat het is. Haalt alleen datgene er uit wat je nodig hebt om maximaal te kunnen presteren. De rest laat je los. Je weet dat dat allemaal ballast is, wat je eigen innerlijke kracht, verzwakt.
Het was geen toeval, het was geen geluk. het was zijn Maxkracht die hem op deze bijzonder manier naar de eindfinish bracht.
/b.eu1.jwwb.nl%2Funsplash%2FRmo7hBkn_cw.jpg)
Bij velen is deze kracht ondergesneeuwd. In de kindertijd moeten voldoen aan een voorbeeldig plaatje, waardoor je je eigen innerlijke kracht door uit het oog verloren bent. Als vanzelf laten we ons dan beïnvloeden door mensen om ons heen, situaties.
We trekken ze ons aan, kunnen emoties niet loslaten die er door ontstaan. We leveren onszelf er door in en zo verdwijnt jouw maximale kracht. Terwijl het de enige kracht is om het leven voluit te kunnen leven. Te vertrouwen op jezelf. Eigen keuzes te kunnen maken. Af te wegen wat voor jezelf goed is.
MaxKracht is vooral op je eigen pad te blijven focussen. Jouw doelen te verwezenlijken. Nu was voor Max dit pad van kinds af aan al duidelijk uitgestippeld. Had hij er zelf niet achter gestaan, had hij nooit zo snel dit prachtige resultaat bereikt.
Alles valt en staat met over je er zelf voor de volle 100% achterstaat. Sta je dat niet, komt het gewenste resultaat er ook niet. Het gaat er namelijk niet om wat je wilt bereiken. Het gaat er om hoe je het gaat bereiken. Vol overgave, op eigen innerlijke kracht, zonder je door omstandigheden af te laten leiden, de focus te houden. Dit is MaxKracht!
/f.eu1.jwwb.nl%2Fpublic%2Fs%2Fb%2Fp%2Ftemp-jzvwohbzjfcmfauskxcf%2Fp5k94a%2Floslaten-2.jpg)
/f.eu1.jwwb.nl%2Fpublic%2Fs%2Fb%2Fp%2Ftemp-jzvwohbzjfcmfauskxcf%2F4fy9ie%2F451-2.jpg)
Ieder mens is liefde, is licht. Het is de ziel in de mens, zijn spirit die de mens mens maakt. Geen enkel mens zal een ander iets misgunnen, pijn willen doen. En toch gebeurt het aan de lopende band. Hoe komt dit? We krijgen een jas aangemeten die ons niet dient. Die juist ons menszijn onderdrukt. Waardoor we onszelf niets gunnen en logischerwijs een ander ook niet.
Jij leeft en dat kun je doen door binnen de lijnen te blijven kleuren zoals het je is voorgedaan, of je zoekt je eigen lijnen op.
We trekken pas aan de bel als we zelf het niet meer weten. Dan is het eigenlijk al te laat...